Vrijwilligers en hun verhaal

Ingrid

Even voorstellen…….Ingrid is de naam, woonachtig in Breda. Na een moeilijke periode in mijn leven besloot ik begin 2018 dat het tijd werd om toch maar weer aan het werk te gaan. En aangezien ik mijn hele leven al gek ben van dieren, leek het werken met dieren een voor de hand liggende keuze. Na een korte zoektocht op internet kwam ik Stichting de Ezelshoeve in Baarle-Nassau tegen. Hoewel ik totaal geen ervaring had met het werken met ezels heb ik de stoute schoenen aangetrokken en contact gezocht. Ik kon de week na mijn intake-gesprek al aan de slag en leerde van alles over de ezel: vachtverzorging, training, verzorging van flessenveulens, het toedienen van medicatie, kortom: alles wat er nodig is om het leven van de ezels op de Ezelshoeve zo comfortabel mogelijk te maken. En ja, klusjes als mest ruimen en de stal vegen horen daar natuurlijk ook bij…..Het werken met en voor de ezels beviel zo goed dat ik in 2020 ‘ja’ heb gezegd tegen de functie van (inval) dagbeheerder.

Nou kan ik hier natuurlijk een heel betoog houden dat het geweldig is om met ezels te werken omdat het nieuwsgierige, grappige, intelligente, ondeugende en vooral lieve dieren zijn met elk een geheel eigen karakter maar als je interesse is gewekt om ook als vrijwilliger/ster met deze geweldige dieren te werken ben je van harte welkom om eens langs te komen. Ik vertel je er graag alles over!

En o ja, koppig en eigenwijs zijn ze ook……..

Graag tot ziens!

Wim

Eerst even voorstellen, ik ben Wim, 68 jaar, getrouwd met Irene, vader van een drietal kinderen en kom uit het westen van het land.

Sinds vorig jaar juli ben ik als vrijwilliger werkzaam op de Ezelshoeve. Ik ben daar terecht gekomen via internet waar ik voor het eerst hoorde van de ezelopvang. Omdat ik ezels fantastische dieren vind heb ik contact gezocht en samen met mijn vrouw zijn wij kennis gaan maken. Al direct trof mij het enthousiasme van iedereen die daar aan het werk was. Tijdens ons bezoek was er een ezeltje van slechts enkele weken oud die door zijn moeder was verstoten, Cis. Een slechte en trage eter, waar wij, op onze hurken gezeten, nog hebben getracht er wat melk in te krijgen. Dat was onze eerste ervaring bij de Ezelshoeve. Een ervaring die ertoe heeft geleid dat ik sinds die tijd bijna iedere maand vijf of zes dagen naar Brabant ga om een bijdrage te leveren bij de verzorging van de ezels. -Dit doe ik trouwens meestal met mijn assistent, mijn hond Pepo- Werkzaamheden die met en door vrijwilligers worden uitgevoerd en als doel hebben de ezels tevreden te stellen en zich gelukkig te laten voelen. Verder allerlei soorten werkzaamheden die in het teken staan van reparaties, onkruid dat giftig is voor de ezels verwijderen, ezels klaar maken voor een wandeling, na de wandeling de hoeven schoonmaken enz.

Naast het schoonmaken van het terrein, het voeren van de ezels, water aanvullen, het parkoers vullen met hooi, is er ook tijd voor koffie en even gezellig met elkaar bijpraten. Kortom iedere keer als ik die kant op ga, kijk ik weer uit naar de ezels en iedereen.