Alberto, de kanjer

Deze maand hebben we in de filmpjes ezels in de kijker gezet, die minder vaak voorkomen in de filmpjes. Alberto is zo'n kanjer. Toen we Michaël voor dood ophaalden, stond Alberto aan zijn zijde en gedurende het hele proces van herstel en genezing is Alberto naast hem blijven staan. Ook nu, nu Michaël weer helemaal gezond en een grote sterke ezel is, vind je Alberto aan zijn zijde. Of beter gezegd: Michaël blijft aan Alberto's zijde en als je de ene ziet, zie je de andere. Prachtig hoe trouw ezels aan elkaar kunnen zijn, ondanks dat ze in een grote kudde van allemaal gave ezels staan. Petje af voor Alberto.

André

Ook André is een ezel die niet opvalt. Hij is één van de grijze ezeltjes ... We herkennen hem altijd aan zijn beenstrepen. Maar het gaat niet heel goed met André. Hij heeft een paar TIA's gehad en hierdoor is zijn zicht van zijn linkeroog sterk verminderd. Je merkt dat hij daardoor wat onzeker is geworden. Hij blijft vaker op de zandweide terwijl de kudde naar de grote wei gaat. Ook wanneer er snoepjes aan de balk uitgedeeld worden, dan durft hij niet echt tussen de andere ezels te gaan staan en blijft wat op de achtergrond. Hij kan hier gewoon oud mee worden, maar af en toe kan hij zo onzeker uit zijn ogen kijken. De schat!

Lieve Max

Max is ook zo'n ezel die nooit op de voorgrond zal staan. Samen met Mona binnengekomen, maar altijd een solitaire ezel gebleven. Max is wat introvert, maar heeft ogen waar je in kunt verdrinken. Het gaat okay met Max, maar je kunt aan zijn vacht zien dat hij niet 100% goed in zijn energie zit. Waar bijna alle ezeltjes eind augustus strak in hun zomervacht zaten, blijft de vacht van Max wat rommelig. Dit is echt aan beide zijden identiek waardoor het waarschijnlijk aan de Cushing ligt. Hij krijgt zijn pilletje, maar je merkt dat die ziekte toch energie vreet. En bij sommige mensen die een stukje van zichzelf in hem herkennen, steelt hij onmiddellijk de harten. Waar hij voorheen de schrik van elke hoefsmid was, doet hij het tegenwoordig super bij de pedicure. Ga zo door Max.

Sylvester

En dan Sylvester ... Grote Sylvester kwam met hoefproblemen binnen en dat is sindsdien eigenlijk niet verbeterd. Hij draagt nu vaak hoefschoentjes aan zijn voorhoeven en daarmee loopt hij goed. Maar telkens wanneer de hoefsmeden geweest zijn, heeft Sylvester weer dagen nodig om goed te lopen en doen zijn hoefjes pijn.

Sinds een maand heeft hij ook waarschijnlijk een patella fixatie of luxatie op zijn achterbenen. Met name zijn linker achterbeen. Dan trekt hij zijn hoef op naar zijn buik en blijft zo staan. Je merkt dat hij dan moeite heeft om te lopen en dan gaat hij ook veel liggen. Wanneer je hem dan stimuleert door in zijn spieren te masseren, waardoor hij sneller gaat lopen, dan raakt hij het weer even kwijt en loopt uit zichzelf naar de grote weide en terug. Maar soms staat hij alleen op de zandweide en trekt voortdurend zijn been omhoog. Het schijnt geen pijn te doen, maar we gaan toch binnenkort röntgenfoto's laten maken om te kijken of er iets aan te doen is.

DIO heeft koorts

En ineens had DIO weer koorts. En echt hoge koorts! We hebben onmiddellijk contact opgenomen met de prof. van de UGent en onze DA en zij hebben samen de medicatie bepaald. In eerste instantie ging de koorts door die medicatie 's ochtends naar beneden, maar 's avonds schoot hij weer omhoog. Voor DIO is dit heel gevaarlijk en het betekent meestal dat er iets niet goed is met de pacemaker. Hij heeft zijn derde pacemaker en een vierde blijkt niet echt meer een optie. Gelukkig is de koorts in de laatste paar dagen gezakt en ziet het er voorlopig weer goed uit. Maar het is niet fijn om te zien dat hij niet lekker is. Hij staat dan wel op de grote wei, maar graast niet. Hij staat en kijkt naar de andere ezels ... KOM OP DIO! Je moet nog heel lang door, jong!

Ook Karma ging niet lekker

Waar Karma vorige maand een enorme opleving had, door de juiste Chinese kruiden, had ze nu ineens een terugval. Tegelijkertijd was ze hengstig en dat kost haar ook veel energie. Maar ze liep heel moeizaam en ging vier keer per dag liggen. We hebben haar weer een booster van de TCM gegeven en gelukkig zien we haar in de afgelopen week weer vooruit gaan! Ze heeft een paar keer met Liv in de speelweide gestaan en één dag had ze eindelijk de wind weer in haar kop en begon ze op haar houterige manier te spelen en zelfs te draven. #LaVieEstBelle met de juiste kruiden.

Karma kan ook zo heerlijk genieten als ze ligt. Het feit dat ze niet bang is om te gaan liggen, ondanks dat ze zelf niet kan opstaan, toont haar vertrouwen in het team. Maar als ze dan in het zonnetje ligt, dan geniet ze zo erg dat ze er gewoon van gaat kreunen. Met name als ze dan tegen de dikke buik van de baas aan kan liggen, de baas die haar dan de hele tijd streelt en woordjes fluistert. Dan zie je die ogen langzaam dicht zakken 🥰

Wat doen ze het fantastisch

De Andalusiërs doen het echt fantastisch. Wat een kanjer is mama Melanora en dat is een understatement. Ze mogen altijd met de grote kudde mee naar de wei, maar komen ook vaak naar de zandweide. En wanneer Liv 'mijn Lief' weer eens ongedurig is, dan begint mama Melanora met haar te spelen. Alsof ze wil zeggen dat het goed is. "Speel maar, meisje! Kijk, ik speel mee!" Maar het blijft een drie-eenheid: Melanora, Molly en Orlando. En nu Orlando wat minder veulen begint te worden, krijgt Molly weer meer aandacht van Melanora en soms zie je Molly rennen, alsof ze niets bijzonders aan haar been heeft. Maar wat doen die drie het goed en wat een meerwaarde hebben ze in de kudde.

Arthur en de Andalusiërs

Ik zeg wel drie-eenheid, maar er is één ezel die niet weg te slaan is bij de Andalusiërs. Arthur! Arthur is helemaal verkikkerd op de dames, maar ook bij Orlando zoekt hij gebroederlijk contact. We wisten wel dat Arthur een voorkeur voor de witte dames had (Lena, Marie, ...) maar de Andalusiërs hebben werkelijk zijn hart gestolen. Alleen als ze gaan spelen en rennen, dan houdt hij nog wat afstand. Dan zijn ze toch een maatje te groot. YOU GO Arthur! 😍

Wonder's prothese

Wonder was nog maar een veulen toen ze haar prothese kreeg. Nu een half jaar later is Wonder uiteraard gegroeid en de prothese past niet goed meer. Ze krijgt wondjes waardoor we haar weer een aantal dagen met een sokje en soms met een hondenschoentje laten lopen. Tijd voor een nieuwe prothese dus. Pet Orthopedics kwam langs om een gipsafdruk te maken van haar voetje zoals die nu is en gaat weer aan de slag om een nieuwe prothese te 3D-printen. Want wat was het mooi om Wondertje te zien rennen en springen op haar (passende) prothese! Dit willen we weer terugzien.

Op naar de volgende 20 jaar! Maar hoe?

Op onze bijzondere hoeve zorgen we voor ezeltjes die vaak het slachtoffer zijn van verwaarlozing of mishandeling. Al 20 jaar staan we voor hen klaar. Klaar om ze een warm, veilig, thuis te geven. Maar die zorg heeft helaas een prijs. Voer, medicijnen, hoefsmid, dierenarts, operaties, protheses en zelfs de inrichting van hun stallen en (nieuwe) weides – alles kost geld. Jullie helpen hier fantastisch bij en we zijn jullie héél dankbaar voor jullie steun. Mogelijk hebben wij iets om over na te denken, voor diegene die nu de beslissing willen nemen om ook ‘later’ iets voor de ezels te willen beteken. Dat is mogelijk. Hoe? Ezels helpen via je nalatenschap!
Dankzij nalatenschappen kunnen wij ervoor zorgen dat de ezels niet alleen nu, maar ook in de toekomst (dus de volgende 20 jaar) de zorg krijgen die ze verdienen. Met jouw nalatenschap maken we het mogelijk om de ezeltjes te geven wat ze nodig hebben. Omdat er zo weinig alternatieven zijn moeten wij dit doen. Het hoort bij ons, het mag niet stoppen. Wil je meer weten over hoe dit in z’n werk gaat en welk groot verschil jouw nalatenschap kan maken? Vraag ons gratis informatiepakket aan. Het is vrijblijvend en je zit nergens aan vast.

Welkom Joep!

Joep is 24 jaar oud en heeft altijd bij zijn moeder gestaan. Maar toen overleed zijn moeder en Joep treurde. Hij heeft heel veel snoepjes en eten gekregen om hem te troosten, met als gevolg dat Joep erg bourgondisch is geworden. Hij vond het erg spannend om van zijn veilige plekje weg te moeten, maar wat een heerlijk ventje is het en wat leert hij snel! Bij aankomst op de Ezelshoeve gaan nieuwe ezels altijd even een nachtje in de quarantainestal om de stress van het transport kwijt te raken. Maar in dat stalletje kreeg hij al snel gezelschap ...

Welkom Anneke!

... want diezelfde dag haalden we ook Anneke nog op. Anneke is een 12 jaar oude ezelin die ook alleen kwam te staan. Ze had altijd met een maatje in een weitje naast een kassencomplex gestaan. Ze had wel veel mensen gezien, maar ze had maar weinig echt contact met mensen gehad.

Ook Anneke vond het maar spannend en nadat we haar gewogen hadden, zetten we haar bij Joep in de Q-stal. Alle twee waren erg rustig en beleefd naar elkaar en ik denk dat ze beide blij waren dat ze niet alleen waren.

De volgende dag zijn ze samen voor een dagje naar wei 3 gegaan. We wilden ze even de tijd geven om aan elkaar te wennen, voor we ze de kudde in zouden doen. En hoewel dat ze nogal verschillen in leeftijd kleefden ze aan elkaar en vonden het helemaal prima. Alleen toen kwam het nieuws dat Anneke waarschijnlijk 'to the rescue' zou gaan. We besloten Gorki bij Joep en Anneke te zetten.

Anneke to the rescue

Pien was op heel jonge leeftijd haar moeder verloren en is door haar vader opgevoed. Haar hele leven stond haar vader naast haar en toen die overleed, treurde Pien enorm en wilde niets meer. Anneke is een rustige madam die gewend was om met één andere ezel te staan. Dus brachten we Anneke naar Pien en hoewel Pien in de eerste seconde 'als een hengst' reageerde, was het daarna eigenlijk meteen goed. Anneke was niet onder de indruk en Pien volgde haar op de voet. Pien moet nog een beetje leren dat je voer moet delen, maar ook dat komt wel goed. Een prachtige match!

Joep de kudde in

Toen we Anneke weggebracht hadden, hebben we Gorki en Joep nog een dagje samen gelaten. Maar toen kwam toch het moment dat Joep geïntroduceerd zou worden in de kudde ... En wat deed Joep dat prachtig. Totaal rustig en totaal niet onder de indruk liep hij de kudde in en begon echt met iedereen kennis te maken door te neuzelen. Ook de kudde reageerde (weer) totaal rustig en ik geloof niet dat Joep ook maar één keer heeft moeten rennen op zijn eerste dag.

Mooi hoe met name de oud-gedienden gewoon even kwamen kennismaken. Alsof hij zijn leeftijd met verve draagt.

De Open Dag

Ondanks dat het weer erg grauw was met af en toe een buitje, waren er ruim 300 mensen gekomen. Maar nu het terrein drie keer zo groot is geworden verdwijnen die mensen in het totale beeld. Het was gezellig druk en we hebben mooie gesprekken gehad, Ezel-bier gedronken en Currywurst gegeten. En de warme, homemade VEGAN pasta was ook errug lekker! Met grote dank aan Jennifer, die alles klaargemaakt had.

De digitale collecte is gestart

Elk jaar rond Wereld Dierendag is er de digitale collecte voor dierenwelzijns-organisaties. Dit wordt georganiseerd door DierenLot en zij verdubbelen elke donatie (tot maximaal 100€ per rekeningnummer). De collecte loopt tot en met 6 oktober. Hoewel op de site van DierenLot staat dat ze tot een maximum van 2.500€ per organisatie verdubbelen, hebben ze de laatste jaren toch het totaal bedrag verdubbeld. Hoop doet leven en elke Euro in één van onze bussen is sowieso voor ons!

Hele grote wortelen

Soms hebben we enorme peeën, heeeele grote wortelen. Die zijn met een mes al bijna niet door te snijden en de ezeltjes krijgen die niet doorgebeten. De enige manier is telkens kleine stukjes van de zijkant bijten. Tsja, maar we hebben natuurlijk ook de Poitou's. En de Andalusiërs. De allergrootsten zijn voor Quincet, die ze als enige doorgebeten krijgt. De iets kleinere zijn dan weer voor Dahlia. #LaVieEstBelle met peeën op maat van onze giganten.

't is een bijzonder kind en dat is-ie

Mooie, lieve Copain blijft een uniek ezeltje. Met zijn pootjes te kort en zijn knietjes te dik staat hij 'vierkant', een beetje als een Franse Bulldog. Zijn ondertandjes staan recht naar voren waardoor het letterlijk een centenbakje is, maar wat een lieverd is het. Zoals René zegt: "Alle ezels zijn speciaal, maar jij bent specialer," en dat is-ie. Als er al een ezel is die geen vlieg kwaad doet is het dit kleine mannetje wel. Ondanks dat, is Copain geen hardloper in de adopties, wat je enigszins wel zou verwachten. Maar hij komt zeker geen liefde te kort.

Welkom Bam Bam

En toen stonden we oog in oog met een dubbelganger van Onyx ... Guusje had 17 jaar op één adres gestaan, samen met een paardje en de laatste 2 jaar alleen. Het was tijd voor een nieuw hoofdstuk voor Guusje en hij was er helemaal klaar voor. Normaal gaat P-P kennismaken, waarna de mensen eerst binnen de administratie afhandelen. Niet bij Guusje. Hij liet P-P niet meer los tot hij in de trailer stond en wachtte nauwelijks tot de hekjes van de trailer open waren. Dat was duidelijk. Omdat we nogal wat Guusjes en varianten van die naam gehad hebben, besloten we hem Bam Bam te noemen.

In de spiegel

Na een nacht in de quarantainestal mocht hij de kudde in en we besloten om de eer aan Onyx te laten. Hij mocht zijn 'broer' onthalen en het parcours laten zien. Hij is tenslotte het welkomstcomité die al de 600 ezels heeft zien binnenkomen. Zo mooi om te zien hoe Bam Bam en Onyx eigenlijk meteen met zijn tweeën gebroederlijk rond gingen en wat was Bam Bam blij om tussen soortgenoten te staan!

Ondertussen is de Dierenarts en de tandarts al geweest voor controle van Bam Bam en de hoefsmid komt later deze week. Dan nog wat kilootjes afvallen en hij kan veilig zijn nieuwe toekomst in. Welkom Bam Bam!

Ombre, Sirius en Rudy

Buiten de Poitou's en de Andalusiërs is er nog een groot Europees ras dat met uitsterven bedreigd wordt: de Catalaanse ezel. Hiervan zijn er nog maar 400 wereldwijd 😱 en dit ras is net zo groot als die andere twee. Door veranderingen bij het bedrijf waar Ombre, Sirius en Rudy stonden, zochten ze een goed adres voor hen en je raadt het al: het zijn Catelanen.
Ombre (23) is de moeder van Sirius (16) en Rudy (13) en ze hebben het altijd super goed gehad op hun plek, maar ook voor hen was het tijd voor een nieuw hoofdstuk. Toen we kennismaakten waren we wel even in de war, want Rudy oogt meer als een Poitou dan een Catelaan, maar dat komt door een toevallige terugslag. Er zit wat Poitou-bloed in de Catelaanse ezel en één op de zoveel komt dat er ineens weer uit.
Nou zijn we al heel wat stoere grote ezels gewend, maar wat een kanjer is Sirius! Hij oogt de stoerste van het stel, maar Rudy heeft een iets hogere schoft dan hij. Het gaat er nu om spannen of Andalusiër Molly of Catalaan (met Poitou-terugslag) Rudy de grootste ezel is. Volgen jullie het nog? Hieronder staan Ombre, Rudy en Sirius van links naar rechts.

Stichting de Ezelshoeve, HOME OF THE GIANTS